Mei-Ling Hopgood, dziennikarka i świeżo upieczona mama z przedmieść Michigan, po przeprowadzce do Buenos Aires jest zaszokowana tym, że argentyńscy rodzice pozwalają swoim dzieciom brykać do późna w nocy. Czy rzeczywiście jest to korzystne dla rozwoju dziecka i życia całego społeczeństwa? Kierowana reporterską dociekliwością i matczyną potrzebą dokonywania jedynie słusznych wyborów Hopgood rozpoczęła podróż w poszukiwaniu odpowiedzi na pytania nurtujące rodziców na całym świecie: - o której dziecko ma iść spać? - kiedy może zacząć korzystać z nocnika? - co dawać mu do jedzenia? - kiedy zacząć uczyć je alfabetu? Wnikliwie obserwowała rodziców z wielu krajów, rozmawiała z antropologami, nauczycielami i specjalistami od opieki nad dziećmi i odkryła niezmierzone pokłady pomysłów na rodzicielstwo. Chińczycy przodują we wczesnym treningu nocnikowym - ich maluchy pozbywają się pieluch w wieku sześciu miesięcy. Kenijki noszą dzieci w kolorowych chustach - to nie tylko część ich dziedzictwa kulturowego, ale i konieczność w kraju, w którym równe chodniki są rzadkością. Francuzi są mistrzami w wychowywaniu dzieci na wyrafinowanych smakoszy. Hopgood testuje wszystkie rozwiązania na swojej córce Sofii - z bardzo ciekawymi rezultatami.

Dzieci powinny wzrastać w miłości, w poczuciu, że są akceptowane i szanowane, że są wyjątkowe takie, jakie są. Zapewnienie przez rodziców odpowiednich wzorców zachowań oraz wsparcia, konieczne jest do utrwalenia pozytywnych postaw. To daje im siłę, umiejętność radzenia sobie z trudnościami, stabilne poczucie własnej wartości. Dzieci z niską samooceną, czują się nieważne, nie lubią siebie, wciąż mają poczucie, że nie są "wystarczająco dobre", są samokrytyczne, nieustannie spodziewają się kolejnych porażek lub rozczarowań. Dzieci, które są odpychane, zawstydzane, krytykowane, którym daje się odczuć, że są niechciane lub niepotrzebne - rozwijają w sobie szereg toksycznych, destrukcyjnych zachowań. Pozwalają się źle traktować, uważając, że nie zasługują na nic lepszego lub gnębią innych, ponieważ czują się bezwartościowe. Unikają konfrontacji, zaniżają znaczenie własnych osiągnięć, wycofują się z zamierzonych działań. Mogą być też bardziej podatne na zaburzenia psychiczne, w tym depresję.

Carl Honoré w Pod presją przedstawia interesujący, a zarazem niepokojący obraz dzieciństwa w dzisiejszych czasach, obraz pokolenia nadmiernie kontrolowanego, nadzorowanego i rozpieszczanego. Jak powiada, nasze nowoczesne podejście do dzieci odnosi skutek odwrotny do zamierzonego: dochowaliśmy się pokolenia dzieci z nadwagą i krótkowzrocznością, dzieci, które często chorują i cierpią na depresję, dzieci, które faszerujemy lekami jak nigdy wcześniej. Posługując się anegdotą, odwołując się do badań i własnych doświadczeń, Honoré wskazuje nam błędy popełniane w szkole i w domu, rozwiewa popularne mity i nawołuje do zmiany. Jeżeli kiedykolwiek przemknęła Ci przez głowę myśl, żeby wcisnąć do rozkładu dnia Twojego i tak już zapracowanego dziecka judo, kaligrafię, skrzypce czy suahili - ta książka jest dla Ciebie.

Dziecko marudzi przy ubieraniu, nie chce iść do przedszkola, obraziło się na cały świat? Zamień to w zabawę! "Rodzicielstwo przez zabawę" to nie tylko tytuł książki, ale przede wszystkim zupełnie nowa koncepcja budowania relacji w rodzinie. To odkrywcze spojrzenie na rolę zabawy w życiu dziecka - nie tylko jako sposobu spędzania czasu, ale przede wszystkim jako środka do wzmocnienia pewności siebie, poznawania świata, komunikowania się, radzenia sobie z codziennymi stresami. Uznany amerykański psychoterapeuta Lawrence J. Cohen pokazuje, jak poprzez zabawę możemy włączyć się w świat dzieci, pomóc im w wyrażaniu emocji, nauczyć współpracy bez walki o władzę - i oczywiście świetnie się przy tym bawić! Po "Rodzicielstwo przez zabawę" powinni sięgnąć zarówno ci rodzice, którzy kochają dziecięce zabawy, jak i ci, którzy mają ochotę zatkać uszy, kolejny raz słysząc "pobaw się ze mną" - wszyscy, którzy potrzebują skutecznego narzędzia do radzenia sobie z codziennymi trudami wychowawczymi. To także znakomita pozycja dla nauczycieli i opiekunów - wspaniale pokazuje, jak zabawa może pomóc kształtować relacje w grupie.